Distel`s molen
De molen van Distel op de molenheuvel omstreeks 1920. Op de achtergrond is de oude Katholieke kerk zichtbaar. het zgn. “waterstaatskerkje”. De molen was een achtkantige bergmolen met twee koppels stenen. Via kettingen en kruipalen kon men vanaf de grond de molenkap in of uit de wind draaien. Aangezien dit type windmolen niet zo hoog was. bouwde men ze op een al dan niet kunstmatig aangelegde heuvel, men kreeg de wieken dan beter in de wind. De onderbouw of het molenhuis was van hout met asfalt gedekt. De wieken liepen vlak over de grond. hetgeen uiteraard niet zonder gevaar was. In 1829 kreeg Frans ter Halle koninklijke goedkeuring voor het oprichten van een tweede korenmolen in Enter.
De molen verrijst op de plek waar nu de Prins Bernardlaan en de Disselsweg samenkomen, de Disselsweg heette toen nog Kruisweg. Zijn knecht Jan Herm Distel. afkomstig uit Ambt Delden. trouwt in 1844 met Geertruid Geerdink. een nicht van Ter Halle. In 1848 overlijdt Ter Halle en Geertruid is de enige erfgename. In september 1923. zoon Johannes Distel is dan eigenaar. brandt Dissel’s molen tot de grond af. De oorzaak was een vastgelopen motor. De windmolen wordt niet meer opgebouwd. In navolging van bakker Morsink laat Distel ook een moderne maalderij bouwen. De maalderij is nog tot 1950 in gebruik geweest. waarna bij gebrek aan opvolgers. de zaak gesloten is. De maalderij is daarna gesloopt t.b.v. woningbouw.
