De Joden kunnen geen kant meer uit. Ze beseffen heel goed dat ze ieder moment door de politie of de Duitsers opgepakt kunnen worden. Waar naartoe? Werkkampen? Er doen allerlei geruchten de ronde. Ze weten dat ze alles in de steek moeten laten en een schuiladres moeten zoeken. Maar waar? En voor hoelang? De tijd begint te dringen. ‘Wat van deze rampspoed voor de Joden dringt door tot de andere Enternaren? Slechts weinig. Het zijn maar enkele gezinnen die onderling sterk verbonden zijn. Het is geen dagelijks onderwerp van gesprek. De klompenmakers maken sinds lang weer goede tijden mee en behoudens distributie- en verduisteringsmaatregelen merk je in Enter maar weinig van de oorlog. In dit klimaat benaderen de Joodse inwoners van Enter medio l942 Enterse families voor een schuiladres, om contant geld in bewaring te nemen of kostbare meubelstukken te bewaren. De straf op “Judenhilfe” is duidelijk en maar weinig Enternaren willen hulp bieden.
We zullen de Joodse gezinnen volgen op hun zoektocht naar schuiladressen en de gebeurtenissen daarna: